Kocatepe net iets sterker in spectaculaire Oldegaarde-derby
Het ongeslagen Kocatepe bleek net een maatje te groot voor onze ploeg. Hoewel de zege voor onze ‘buurman’ niet onverdiend was, moet gezegd dat enkele cruciale arbitrale beslissingen nogal ongelukkig in het nadeel van Spartaan’20 uitpakten.
Beide ploegen kwamen zeer aanvallend uit de startblokken en dat leidde al in de beginfase tot snel spel en acties en kansen voor beide doelen. Er waren nog geen tien minuten gespeeld toen de eerste treffer een feit was. Fout uitverdedigen aan onze zijde leidde tot een open kans voor Baris Akdil en die schoof de bal beheerst langs Yusuf Can. Nauwelijks twee minuten later was het al weer gelijk. Eerst miste Sezgin Atalan van dichtbij mede omdat hij op het laatste moment nog een zetje in zijn rug kreeg van een Kocatepe-verdediger, maar in de volgende Spartaanse aanval werd Trecy Kapata fraai diep gestuurd en hij rondde beheerst af: 1-1. Vijf minuten later nam Kocatepe opnieuw de leiding. Opnieuw Baris Akdil timede bij een voorzet veel beter dan de een kop grotere Ismaïl Azar en kopte prachtig binnen. Hierna leek Kocatepe de wedstrijd echt naar zich toe te trekken. De flankaanvallers waren een ware plaag voor onze defensie en doelman Yusuf Can moest enkele malen redding brengen. Redding bracht hij ook toen Baris Akdil voor een penalty mocht aanleggen nadat deze door Ismaïl Azar in de rug werd geduwd binnen ‘de zestien’; de inzet van Akdil was te slap. Terwijl Kocatepe dus verzuimde door te drukken, bleven ook de Spartaan-aanvallen niet zonder gevaar. Trecy Kapata was dichtbij een tweede treffer maar zag eerst een schot en daarna een kopbal naast gaan. In de extra tijd van de eerste helft werd het toch nog gelijk, toen de bal opnieuw maar nu voor ons op de stip ging na een handsbal. Ismaïl Azar schoot feilloos in, 2-2.
Direct na rust liepen onze mannen snel achter de feiten aan toen Oguzhan Dikilitas nogal onnodig tegen zijn tweede gele kaart aan liep en men met tien man verder moest. Kocatepe buitte het mannetje meer binnen het kwartier uit in een snel uitgespeelde aanval die werd afgerond door Kuni Romano. Hierbij moet gezegd dat arbiter Thomas net ervoor verzuimde te fluiten voor een overtreding op Quillan Donata, dat het fatale balverlies tot gevolg had.
Waar velen dachten dat de wedstrijd nu wel gespeeld zou zijn, veerde onze ploeg juist met de man minder nog eens op. Met nog twintig minuten op de klok zette Quillan Donata uitstekend voor op Mustafa Dogan en die kopte fraai de 3-3 binnen. Onze vreugde was echter van korte duur als gevolg van dom balverlies op het middenveld. De snelle tegenstoot van Kocatepe bracht weer Baris Akdil in stelling en die schoot fraai via de binnenkant van de paal raak: 4-3. Wij geloofden echter nog in een goed resultaat en nogmaals werd Kocatepe naar achteren gedrongen. Het noodlot sloeg echter toe. Een schandalige overtreding op de enkels van Wembley Paulino Reyes, ten onrechte niet bestraft door de arbiter met een tweede gele (of zelfs rode) kaart, betekende voor hem einde wedstrijd. Omdat coach Emanuel Monteiro al driemaal had gewisseld, moesten we de laatste tien minuten verder met een negental. Zelfs dat leverde nog nervositeit op bij Kocatepe, maar toen in de laatste minuut ook Ismaïl Azar voor vasthouden zijn tweede gele prent incasseerde was het echt voorbij en bleef de schade met acht tegen elf in de score gelukkig nog beperkt.
Conclusie na afloop: enorme inzet getoond, alles zat vandaag tegen, maar het vertoonde spel biedt vertrouwen voor de volgende wedstrijd.
