Ze waren er heel dichtbij en ze hebben er alles aan gedaan. Toch lukte het de mannen van Zondag-2 net niet de promotie naar de Res Hoofdklasse te realiseren. Nadat vorige week in Den Haag met 1-0 was gewonnen van Laakkwartier, moest deze tegenstander in de thuiswedstrijd minstens op een gelijkspel worden gehouden. In een zinderende, spannende ontmoeting die álles in zich had dat het zeker voor de neutrale toeschouwer leuk maakt om naar te kijken, werd het uiteindelijk na verlenging 5-3 voor Laakkwartier.
In de eerste helft hadden de Spartanen technisch het betere spel, maar kwamen de beste kansen aanvankelijk voor Laakkwartier. Na ruim een halfuur viel de 0-1 na ongelukkig Spartaans balverlies op het middenveld, dat goed werd afgestraft. Vijf minuten voor de pauze ontstond, na een forse overtreding tegen Spartaan, een opstootje aan de zijlijn waar vele spelers zich mee bemoeiden. Michel Margaretha liep dom tegen zijn tweede gele kaart aan en kon vertrekken, spijtig was alleen dat de arbiter de overtreding en de actie erna van de Laakkwartier-speler niet met rood bestrafte waar dat wel had gekund of zelfs gemoeten. Met tien tegen elf leek het een moeilijk karwei te worden, maar onze mannen pakten gelukkig de voetballende draad weer op en dat betekende net voor de pauze de verdiende 1-1.
Na rust werd het nog spectaculairder. Moussa Jigar, aan Spartaanse kant de beste man, zorgde voor de 2-1. Toen even later Gilson Carvalho Dias vrij voor de doelman verscheen, leek de definitieve beslissing een feit, maar tot ontzetting van iedereen schoof hij de bal naast in plaats van in het doel. Laakkwartier scoorde direct erna de 2-2 en de strijd was weer open. Weer viel het voor onze mannen de goede kant op met de 3-2 door Ackeo Liefden na een enorm Haags misverstand. Zonder onze mannen iets te moeten verwijten gelet op de gepleegde inzet, moet gezegd dat daarna met nog een kwartier te spelen werd verzuimd de genadeklap uit te delen. Laakkwartier speelde alle ballen hoog op hun lange invaller-spits, dat was gevaarlijk maar men gaf ook veel ruimte weg die tot een vierde treffer had móeten leiden. Toch leek er niets aan de hand, zelfs niet toen de 3-3 in de 90e minuut nog viel. De blessuretijd brak aan en doelman Jeroen Streefkerk leek het potje binnen te slepen met twee geweldige reddingen. De klok van de scheidsrechter liep erg lang door, te lang volgens velen. Na 9min55 in de extra tijd gebeurde het onvermijdelijke, Laakkwartier knalde de 3-4 binnen en dwong de verlenging af. In die verlenging bleek het nogmaals de slimste. Wederom een voorzet op hun spits van 2m betekende de 3-5 en een einde aan de Spartaanse hoop op goede afloop. In de allerlaatste seconden was er bijna nog de treffer die tot strafschoppen had geleid, maar na die misser floot de arbiter af en mocht Laakkwartier het feestje vieren.
Rest een compliment aan alle spelers en begeleiding voor toch een mooi en sterk seizoen, dat goed beschouwd feitelijk een minuutje te lang duurde. Hoe gering kan het verschil zijn tussen succes en teleurstelling…
