Terwijl het sportpaleis Ahoy in 1970 zijn voltooiing nadert, viert Spartaan het 50-jarig jubileum uitvoerig. Op de grote feestavond wordt de muziek onder andere verzorgd door onze 1e elftalspeler René Meijer met zijn dan nog onbekende
zusje Anita Meijer. Tijdens de jubileumfeesten wordt Frans van den Eijnden benaderd om onze nieuwe voorzitter te worden en na diens ja-woord houdt Bas van Dongen zijn laatste Nieuwjaarstoespraak. Hij laat aan de nieuwe voorzitter een mooie accommodatie na, want een grote renovatie bereikt in 1971 het eindpunt. Met centrale verwarming en nieuwe kleedkamers en douches kunnen we er weer jaren tegen.
De vernieuwingen zoals in de samenleving vinden óók plaats in onze vereniging. Begin jaren zeventig zien we zowel de start van het damesvoetbal als van het zaalvoetbal. Het damesteam bestaat voornamelijk uit dochters en zussen van bij Spartaan voetballende leden en het zaalvoetbal is echt nog een verlenging van het veldvoetbal, want alle zaalvoetballers voetballen ook op het veld bij Spartaan.
Op het veld blijven echte hoogtepunten voor het eerste elftal uit, hoewel we in 1974 zeer dicht bij promotie zijn. Jarenlang wordt Spartaan gezien als de club die, vooral technisch, het mooiste voetbal speelt, maar tot echt veel resultaat leidt het niet. Het grootste succes is toch waard genoemd te worden: In het seizoen 1975-1976 organiseert het Rotterdamsch Nieuwsblad voor het eerst een zeer groot toernooi onder bijna alle amateurverenigingen van de regio Rotterdam. Het toernooi met knock-out systeem duurt maanden en uiteindelijk wint Spartaan de allereerste RN Cup.
Een historisch feit, dat later tot opluchting van velen weer wordt teruggedraaid, is het veranderen van shirt. Het historische zwarte shirt, dat al 56 jaar dienst doet, wordt na stemming in de Algemene Ledenvergadering vervangen door een wit shirt met zwarte verticale banen. Jaren later spelen we gelukkig weer in zwart shirt.
In 1980 heeft Spartaan ongeveer 900 actieve leden en spelen we competitie met 48 elftallen. De jaren tachtig kenmerken zich verder vooral door sportieve hoogtepunten in de geschiedenis van de vereniging. Op 3 augustus 1980 wordt het 60-jarig bestaan opgeluisterd met een erewedstrijd tegen het Londense Chelsea, die eindigt in 0-0. 
Twee jaar later, we schrijven 6 juni 1982, het eerste kampioenschap van het vlaggenschip sedert 21 jaar: de titel in de Tweede Klasse. En het sportieve succes is echt compleet op het moment dat we in 1984 zelfs de titel veroveren in de Eerste Klasse. Twee mooie seizoenen op het dan hoogste amateurpodium in de Hoofdklasse volgen. Dat ‘na zeven vette jaren zeven magere’ volgen, blijkt vervolgens een waarheid als een koe. Twee achtereenvolgende degradaties brengen ons weer op het vertrouwde niveau van de Tweede Klasse en in 1988 wordt zelfs ternauwernood een afdaling naar de Derde Klasse voorkomen.
Tot de sportieve hoogtepunten mogen zeker ook worden gerekend de ontmoetingen die eind jaren tachtig worden gespeeld tegen clubs als Ajax, Feyenoord, Sparta, Willem-II en nog vele andere fraaie tegenstanders. Dat allemaal als gevolg van het in 1986 bij ons aangelegde ‘eerste voor voetbal geschikte kunstgrasveld van Europa’ waar de ‘halve wereld’ naar komt kijken.
Buiten het veld is sprake van een aantal opmerkelijke vernieuwingen in ons traditionele voetbalwereldje. De eerste vrouw verschijnt bijvoorbeeld in het bestuur en shirtreclame wordt ingevoerd in amateurvoetballand. Voor het zo ver is, volgt eerst nog een heel principieel debat in de ledenvergadering. Uiteindelijk wordt er mee ingestemd.
Rotterdam-Zuid vergrijst in die jaren en dat merkt ook Spartaan! Positief gevolg is dat juist in deze jaren de terreincommissie tot flinke proportie stijgt dankzij vele vitale vutters onder onze leden. Er tegenover staat echter dat het aantal jeugdteams enorm daalt: in 1987 slechts 17 teams van A t/m F, er gaat zelfs een commissie ledenwerving aan de slag!