Het Eerste – RVVH: 2-4

Spartaan’20 – RVVH     2 – 4

Het begin van de wedstrijd gaf twee elftallen te zien, die met één-tweetjes en driehoekjes het rondspelen van de bal in de eigen verdediging van de hedendaagse profploegen probeerden te imiteren. Gelukkig zijn de amateurs daar minder goed in, dus regelmatig ontstonden er mogelijkheden over en weer, als er weer eens een passje verkeerd uitpakte.

Het leverde Spartaan’20 na 5 minuten al de 1-0 voorsprong op, toen Jaser Cavdar de bal voor de voeten kreeg geklutst en vanaf 20 meter via de paal binnen kogelde.

In de fase na dit doelpunt ging Spartaan’20 iets teveel op persoonlijke succesjes uit om een tegenstander te passeren. Dat vertraagde de combinaties en draaide uit op persoonlijke duels om de bal, die overigens wel vaak werden gewonnen.

Tussen de 20^e en de 25^e minuut waren er een paar valpartijtjes van RVVH, waar vanaf de tribune om een strafschop werd gevraagd. Noch de scheidsrechter, noch de spelers van RVVH waren het daar mee eens, want er werd gewoon doorgespeeld.

In die periode viel wel opeens de gelijkmaker, toen een lage voorzet vanaf links doorschoot en RVVH-captain Papito Merencia (jawel, deels door onszelf opgeleid) de bal binnen liep, 1-1.

Vlak voor het rustsignaal kreeg de thuisclub nog een ruime mogelijkheid om opnieuw op voorsprong te komen. De bal smoorde echter in de mêlee van blauwwitte verdedigers en hun keeper.

De tweede helft begon met een offensiefje van de Ridderkers. Alles (vrijlopen, combineren en acties) ging net even wat sneller dan voor rust. De ingevallen Everton Pires Tavares bracht de gastheren daarmee in de problemen, maar de bal ketste buitenkant paal naast het Spartaanse doel.

Aan het voornoemde offensiefje kwam een vrij abrupt einde toen Chantley Job de bal wel aan de goed kant van de paal plaatste, 2-1 voor Spartaan’20. Lang duurde de weelde van de hernieuwde voorsprong niet. Enkele minuten later, rond de 55^e minuut, stuitte Guytano dos Santos eerst op Spartaandoelman Gianni Szepan-Afele, maar scoorde in de rebound alsnog, 2-2.

Eigenlijk vervlakte de wedstrijd vanaf dat moment . Slechts een enkele keer gebeurt er nog wat noemenswaardig, zoals de vrijetrap op 25 meter afstand, die door Junior Ashu vol op de RVVH-lat werd geramd. “De gelukkigste gaat winnen”, stelden de toeschouwers vast.

De wedstrijd viel in de beslissende plooi, toen in de 80^e minuut bij een botsing tussen de Spartaangoalie en een RVVH-aanvaller, de bal speelvrij kwam te liggen en binnen werd getikt, 2-3.

De meningen waren verdeeld. Heeft de doelman in het doelgebied altijd een beschermde status, of is dat niet onvoorwaardelijk het geval? Het doelpunt werd in ieder geval geteld.

Het werd vlak voor tijd zelfs nog 2-4, maar velen zullen dat gemist hebben in de discussie over de goal ervoor.

Na de toch wat teleurstellende 1^e helft was de algemene opinie: deze wedstrijd verdient geen winnaar.
Na de betere tweede helft veranderde dat in: deze wedstrijd verdient geen verliezer.
Wellicht heeft dan toch de gelukkigste gewonnen? Het zij zo.