onze trainers

Vele teams worden getraind en geleid door trainers met assistent(en). In aflevering vier van deze serie doen we een presentatie in een gesprek met drie tegelijk: de begeleiding van JO17-2 aan het woord. Veel leesplezier!

Jermain Peiter, Widjai Ganpat en Alan George (‘Georgie’) Neves Almeida, trainers van JO17-2

Eerst maar even dit mooie trio voorstellen.

Widjai (39) werd samen met zijn tweelingbroer Sandjai (nu ass-trainer van JO17-3) als 7-jarige lid van onze vereniging en mogen we dus een ‘kind van de club’ noemen. In zijn juniorentijd kreeg hij net als zijn broer de kans bij FC Dordrecht, maar de concurrentie bleek te groot. Teruggekeerd bij ons aan de Oldegaarde, zette hij een punt achter het zelf voetballen toen oudere broer Shailinder onverwacht overleed. Als trainer begon hij toen zijn eigen zoontje in 2007 ging voetballen en vanaf de E-tjes tot en met B ging hij met hem mee. Na twee jaar assistentie bij JO17-1 doet hij nu voor het tweede jaar JO17-2. Widjai heeft het diploma JVT, zijn ambitie is TC-3 te gaan halen, maar zijn werk belemmert dit vooralsnog.

Jermain (36) trapte als 5-jarige voor het eerst tegen een bal bij het niet meer bestaande NDC’86. Hij heeft als jeugdspeler veel clubs gehad, waaronder nog een stage bij Sparta maar dat mislukte. Daarna deed hij voor de ‘fun’ aan thaiboksen en capoeira, dat als stoer werd gezien in de buurt waar hij opgroeide, Schiemond. Voetballen deed hij daarna nog recreatief in een vriendenteam.

Als trainer was hij totaal vier seizoenen assistent bij JO15-1 en JO17-1 en heeft hij nu de leiding bij JO17-2. Jermain hoopt in december de opleiding TC-3 af te ronden.

Georgie (zoals hij wil worden genoemd; 39) voetbalde in zijn jeugd vooral op straat en begon pas later bij Belvedère. Op z’n 15e mocht hij het bij Feyenoord proberen, maar raakte na twee weken met straatvoetbal geblesseerd en werd om die reden weggestuurd bij Feyenoord. Daarna speelde hij nog in een vriendenteam bij Hermes DVS. Als trainer begon hij met de F-jes bij FC Maense, trainde senioren bij HWD en meidenteams bij Hermes DVS (“is iets heel anders” zegt hij). Via z’n neef kwam hij in contact met Spartaan en is hij gevraagd om te gaan assisteren bij JO17-2. Als zijn werk het toelaat, wil hij in de toekomst graag een trainersopleiding doen, want een diploma ontbreekt nu nog.

Wat trekt het meest om bij juist Spartaan’20 dit trainerswerk te doen?

Voor Widjai is dit eigenlijk geen vraag, gelet op dat hij al zo lang bij de club hoort. Georgie had “gewoon de klik na het eerste contact.” Jermain: “Ik vind het prachtig om met jongens van hoog voetbalniveau te werken en tegelijk ook met jongens waarvan er veel een ‘harde korst’ hebben omdat ze niet in de makkelijkste buurten zijn opgegroeid. Spartaan’20 is een mooie afspiegeling van Rotterdam. Het is ook de ervaring in mijn dagelijks werk om mensen als individu te motiveren meer positiefs uit zichzelf te halen, juist in moeilijker omstandigheden. ”

Jullie doen met z’n drieën het team, hoe ziet de taakverdeling eruit?

Jermain: “Ik ben degene die de tactische lijnen uitzet, het coachen van een groep is mijn kwaliteit en dat geldt dus ook voor onze onderlinge samenwerking. Ik maak uiteraard dankbaar gebruik van de verschillende kwaliteiten van de andere twee.”

Widjai en Georgie: “Zo is het, we staan met z’n drieën op het veld, kunnen zo nodig ieder met een deel van de groep iets doen en daarnaast zijn wij in staat om meer individuele aandacht te geven.”

En het coachen tijdens de wedstrijd, wat zien we dan voor verschillende personen?

Jermain: “Ik heb veel geleerd toen ik assistent was en ben denk ik nu de meest bedachtzame. Juist tijdens de wedstrijd probeer ik vooral persoonlijk te coachen.” Widjai lacht als we hem typeren als heftig zoals we hem al jaren kennen: “Ik kan behoorlijk fanatiek zijn langs het veld, maar heb in de loop der jaren natuurlijk een hoop geleerd. Positief coachen is altijd mijn uitgangspunt”. Georgie: “Ik ben ongetwijfeld de rustigste factor en heb op dat moment ook een iets ‘opener’ houding voor de jongens. We vullen elkaar prima aan.”

Wat is het doel met JO17-2, wat willen jullie bereiken dit seizoen?

Ze vullen elkaar aan: “Er zit veel individuele kwaliteit in deze groep, met veel jongens nog onder 16. Groeispurt, pubergedrag en wat meer kans op blessures tegen allemaal, fysiek sterkere JO17-1 teams betekent veel weerstand. Veel jongens spelen al langer met elkaar, maar werken aan teamgeest staat voor ons voorop. Dan komen de ambities voor de ranglijst daarna wel.” Widjai: “Top 5 en misschien een periodetitel halen, dat moet kunnen.” Jermain: “Ik noem het team een ‘schakelklas’, ik wil ze dit seizoen opleiden voor een vervolg in JO17-1 volgend jaar.”

Tot slot, wat hebben jullie verder nog voor wensen of ideeën voor onze club?

Jermain: “Als het over het voetbal gaat: niet alles is haalbaar om gelijk te trekken aan het niveau van de opleidingen van BVO’s, maar bijvoorbeeld iets meer aandacht voor ook eens een extra ‘theorie-moment’ voor een groep, niet op het veld maar binnen”. Widjai: “Aanspreken op gedrag, van spelers én van ouders. Dat gaat al goed, maar het kan altijd nog beter”.

En dan komen ze met nog iets buiten het voetbal: “Spartaan’20 is multi-culti; dat zou naast het voetbal ook meer moeten worden getoond; dat kan met bijvoorbeeld een broodje kipkerrie en andere heerlijke hapjes in de keuken, en bijvoorbeeld ook door eens een veelzijdige culinaire avond te organiseren. Mensen willen daar best aan meedoen als je het vraagt. En het toont respect naar iedereen in de club.”