In een qua veldspel niet hoogstaande maar niettemin spannende partij hielden VFC en Spartaan’20 elkaar met 2-2 in evenwicht.
VFC kwam beter uit de startblokken en dat leverde al in de 11e minuut de openingstreffer op. Een steekpass dwars door de aarzelende Spartaan-defensie bood Vlaardinger Justin van Mullem de gelegenheid de bal onder de uitlopende Yusuf Can door te schuiven, 1-0. Onze mannen waren wakker geschud en dat leidde al snel tot de gelijkmaker. Toy Seide schoot vanaf 25 meter prachtig over de iets te ver voor zijn doel staande VFC-keeper. VFC hanteerde aanvallend vooral ‘de lange bal’ maar dat leverde hen nauwelijks nog echte grote kansen op. Onze ploeg combineerde wat meer, maar ook in een te lage snelheid om heel gevaarlijk te worden. Toch kreeg Toy Seide een tweede prima schietkans en nu van dichterbij dan zijn treffer, maar de bal verdween meters over het doel.
Na de pauze waren we aanvankelijk gevaarlijker dan de gastheren. Eerst een schot van Hans Kapata dat werd gekraakt, even later opnieuw een aardige actie van hem eindigend met de bal in de handen van de VFC-keeper en vervolgens een prima solo-actie van Mustafa Dogan die de bal wel langs de keeper kreeg, maar zijn te zachte inzet voor de lijn zag worden weggehaald. VFC miste aan de andere kant een geweldige kopkans.
Op driekwart wedstrijd toch de op dat moment verdiende Spartaanse tweede treffer. Weer was het Mustafa Dogan die prima door de VFC-defensie slalomde en tegen de keeper op schoot, waarna Desire Simson de terugspringende bal in het net kon werken: 1-2. VFC gooide er vooral een opportunistisch schepje bovenop. Een kwartier voor tijd viel de bal uit een van de hoekschoppen precies voor de voeten van verdediger Remco Rook, die het gaatje achter doelman Yusuf Can vond: 2-2. Het kon vervolgens nog twee kanten op. VFC drong aan, maar eigenlijk waren de twee mooiste kansen voor onze mannen. Eerst was het Rafael Kasmi die van enige afstand een prachtig schot afvuurde dat net over de lat verdween. Met nog vijf minuten op de klok had Desire Simson echt de winnende op de schoen: hij deed het prima tussen twee verdedigers door, kwam vrij en recht voor de doelman, maar besloot tot een lob die een metertje te hoog was. Teleurstelling uiteraard bij de aanhang want dit was dé kans. Omdat Yusuf Can vervolgens echter nog redde in de laatste VFC-uitbraak, kon ieder toch vrede hebben met de puntendeling. Het geeft ons mede vanwege de andere resultaten in ieder geval wat extra lucht op de ranglijst.
Volgende week de belangrijke thuisbeurt tegen Groeneweg, waartegen we zeker nog iets hebben recht te zetten.
