Derby’s aan de Oldegaarde kenmerkten zich in het verleden nogal eens als wedstrijden met veel strijd, vermaak en passie. Van dit alles was nauwelijks sprake in der derby tussen sv Charlois en Spartaan’20. De koploper kwam eenvoudig op voorsprong, verzuimde deze tijdig uit te breiden en liet na rust geheel onnodig de gastheren nog langszij komen uit een overigens dubieuze treffer. Er werd nog wel aangezet voor een slotoffensief, maar wilskracht hield sv Charlois op de been en in die zin was hun punt verdiend.
SV Charlois gaf vanaf minuut één aan eigenlijk slechts voor een punt te willen gaan. Het liet Spartaan’20 komen en gokte met lange trappen van achteruit op een spaarzame counter. Spartaan’20 mocht de bal hebben en het spel maken, maar deed dit meestal in een te laag tempo om Charlois echt stuk te kunnen spelen. Na acht minuten was er een eerste schot op doel van Michel Margaretha, dat simpel kon worden gestopt door Charlois-doelman Patrick Fortes. Op het kwartier verzuimde Swendly Albertus de zekere eerste treffer te maken, door in volkomen vrije positie naast te koppen. Vijf minuten later was het toch 0-1 en dat wel uit een van de mooiste Spartaan-aanvallen. Goede dieptepass van Wembley Paulino, strakke voorzet van Michel Margarehta en prima afronding van Luigino Paesch. Het leek hierna wachten op een Spartaans doordrukken, maar de koploper liet zich in slaap sussen en bleef vooral breien. Het duurde tot net voor rust voor er weer sprake was van enig gevaar. Soufian Charraoui maakte een actie vanaf de achterlijn en legde de bal voor het bijna lege doel, maar slechts een Charlois-verdediger was attent meegekomen. Een de er direct opvolgende schotpoging van Wembley Paulino was te wild, over. Spartaan’20 had zelfs nog geluk dat het in de laatste actie voor de pauze niet gelijk werd, toen Dario Sambo de eerste en op dat moment enige grote Charloise kans kreeg maar die tegen de goed uitgelopen Giovanni de Man op schoot.
Na rust hetzelfde beeld, een gemakzuchtig Spartaan’20 en een op die ene kans gokkend Charlois. En die gelijkmaker viel, hoewel niet eens een kans en bovendien een treffer die om twee redenen nooit had mogen worden goedgekeurd. Ten eerste gaf scheidsrechter Van Hees volstrekt ten onrechte een hoekschop, overigens op aanwijzing van zijn assistent. Vervolgens draaide de bal bij de eerste paal in en werd daar door Giovanni de Man voor de lijn tegen de grond gedrukt en kon men zelfs vanaf de tribune bijna zien dat deze de lijn nooit daarvoor gepasseerd kon hebben. Niettemin, de leidsman besliste anders.
Spartaan’20 zette zich recht en ging op zoek naar een nieuwe treffer. Het trof het echter niet dat de tegenstander voortdurend de vaart uit het spel haalde met overtredinkjes, ballen ver weg en veel ‘blessureleed’. De scheidsrechter zette wel af en toe de klok stil, maar het kwam het kijkspel natuurlijk niet ten goede. Met nog een kwart wedstrijd te gaan poeierde Michel Margaretha eerst fraai op doel maar net voorlangs. En even later had hij een strafschop kunnen (of moeten?) krijgen toen hij fors werd geblokkeerd binnen ‘de zestien’ maar de scheidsrechter de vrije trap andersom gaf.
In de slotfase diverse gevaarlijke hoekschoppen van Spartaan’20, maar de Charloisse defensie bleef overeind. Aan de andere kant kreeg Dario Dambo nog een unieke mogelijkheid op een treffer maar mikte over. Met nog twee officiële minuten op de klok leek de verdiende Spartaan-treffer er toch nog te komen. En prachtige passeer-actie van Soufian Charraoui, die ook zelf had kunnen schieten, bracht de bal op een presenteerblaadje voor Ersin Akdag, maar die schoot in plaats van in het doel nog tegen een tegenstander aan. Ook schoten van Mustafa Dogan en Luigino Paesch misten hierna nog de juiste richting, zodat sv Charlois vooral blij en Spartaan’20 vooral boos met de gelijke stand de kleedkamers mochten opzoeken. Scheidsrechter Van Hees telde overigens in totaal ruim acht minuten erbij, iets dat gelet op het veelvuldig stil liggen van het spel misschien wel het dubbele had mogen zijn.
