Er viel natuurlijk wat recht te zetten na de uiterst matige seizoensstart met twee kansloze nederlagen. En dat gebeurde dan ook, hoewel het zeker niet van een leien dakje ging in de eerste helft.
De eerste kleine kansjes waren voor ons en Niels Cremer had de pech op de paal te koppen. Een strafschop tegen betekende vervolgens een 0-1 achterstand. De ploeg was even van slag maar behield het overwicht. Omdat de kansen echter niet werden verzilverd en Lombardijen wel scherp was in de afronding, werd het, weliswaar tegen de verhouding, zelfs 0-2. Gelukkig vonden we hierna wel het net, tweemaal was Lars Willemse de schutter en zodoende konden we met 2-2 gaan rusten. De tweede helft hadden de Spartanen het beste van het spel, maar werd aanvankelijk opnieuw verzuimd een van de vele kansen te benutten. Toch scoorde uiteindelijk Rachid Bouali na een mooie aanval de dikverdiende 3-2. De kansen bleven zich aaneen rijgen, maar er was een strafschop voor nodig om de 4-2 binnen te schieten, Frank Bosschaart was de maker. Gelet op de vele grote kansen had de score hoger kunnen zijn, maar met de eerste drie punten in de tas toonden de spelers en coaches zich na afloop dik tevreden.
