Gelet op de goede reeks en het aardige spel van de afgelopen weken, stelden de Spartaanse supporters zich na afloop van de 2-0 nederlaag bij Groeneweg deze vraag. Mede door de barre weersomstandigheden hadden velen in ieder geval spijt van de besteding van hun zondagmiddag en dat mochten de spelers zich hoe dan ook aanrekenen.
Natuurlijk, met windkracht 7 en snijdende regenflarden op een accommodatie zonder enige beschutting kon goed voetbal natuurlijk niet direct worden verwacht. Maar dat we ons zo gemakkelijk de punten liet ontnemen… Voor rust mocht de equipe van trainer Emanuel Monteiro ten aanval trekken met de enorme wind in de rug. Groeneweg liet onze ploeg veelal de bal en wachtte vooral af, loerend op die ene Spartaanse fout die er verdedigend elke wedstrijd wel komt. Maar waar we in eerdere wedstrijden tot vaak prima lopende aanvallen wisten te komen, ging nu de ene na de andere aanvalsopzet mis omdat aan de lopende band ballen van schoenen sprongen en passes bij voortduring onzuiver waren, vaak veel te hard ook gelet op de wind. Voorts kwam bij vrijwel geen enkele speler de intelligentie bovendrijven om met zo’n wind in de rug én de relatief kleine doelman bij de tegenstander eens ’33 keer’ op het doel te schieten. Slechts driemaal ging een schot richting doel, tweemaal redde de keeper en de derde poging van Gino Paesch eindigde op de lat. De rust ging in met het gevoel dat dé kans om de wedstrijd naar Spartaanse hand te zetten was verkeken.
Hoewel Groeneweg na rust wél begreep dat de wind in de rug het juiste wapen kon zijn, was er na tien minuten vooral Spartaanse hulp nodig om de thuisclub aan de eerste treffer te helpen. Moussa Jigar deed iets wat bij F-pupillen al wordt verboden: een bal breed in het eigen centrum terugkaatsen, waarop de Groeneweg-spits dankjewel zei en de 1-0 simpel langs Yusuf Can mocht schuiven. Met de doelman is trouwens de enige Spartaan genoemd die zich niet hoefde te schamen en een dikke voldoende haalde. Driemaal hield hij in het verloop van de tweede helft zijn team in de wedstrijd door doorbrekende spelers van het scoren af te houden. Het mocht niet baten, zeker niet toen wij ook nog eens met tien man verder moesten na twee oliedomme gele kaarten van Said Bourdime die niets liet zien behalve het foute gedrag waarmee hij zij ploegmaten extra dupeerde. Met invaller Toy Seide in de spits erbij kwam er zowaar nog enige extra druk op het Groeneweg-doel, maar in de slotseconden maakte Groeneweg gebruik van de ruimte die ontstond en viel de voor hen bevrijdende 2-0. Onze ploeg mocht gefrustreerd constateren dat de aansluiting met de kop van de ranglijst weg is. Een weekje extra rust brengt hopelijk het besef boven dat het in de volgende partij tegen Slikkerveer over twee weken beslist anders moet.
