.Zwaarbevochten maar verdiende 3-2 zege op GLZ/Delfshaven
De derby tegen het op dit niveau debuterende GLZ/Delfshaven was spectaculair en spannend tot in de laatste seconden. Helaas beëindigden we de partij, net als vorige week, met minder spelers maar dankzij 200% inzet werden de drie punten over de streep getrokken.
Het waren de bezoekers die het sterkst aan de wedstrijd begonnen en al in de vierde minuut waren ze dichtbij de openingstreffer, maar de vrije trap van Lorenzo Rimkus spatte uiteen op de paal. Enkele minuten later was het toch raak toen Rowan Zechiël probleemloos door de Spartaanse afweer mocht lopen en de bal langs de kansloze Yusuf Can schoof: 0-1. Onze ploeg stelde er aanvankelijk weinig tegenover en het duurde even voordat we echt in het spel kwamen. Na dik een half uur kreeg Hans Kapata binnen de minuut twee enorme kansen op de gelijkmaker. Was de eerste (kop)kans nog lastig te noemen, voor de tweede kans gold geen excuus: op zes meter voor het doel was het een kwestie van binnen schieten maar veel te wild knalde hij over.
In de pauze had coach Emanuel Monteiro de boel kennelijk iets scherper gezet en met invaller Toy Seide in de punt van de aanval trokken we het initiatief naar ons toe. Het leidde binnen tien minuten tot de gelijkmaker, al was daar wel een penalty voor nodig. Mustafa Dogan werd in het zestienmetergebied onderuit getrokken en scheidsrechter Straver wees naar de stip; Ismail Azar faalde niet en schoot strak binnen. GLZ/Delfshaven was in de counter wel gevaarlijk, Doelman Yusuf Can bracht even later geweldig redding en voorkwam dat de Delfshavenaren opnieuw aan de leiding kwamen. Sterker nog, even later waren wij het die, overigens niet onverdiend, de leiding namen. Weer was Ismail Azar de maker met een fraaie schuiver van twintig meter. We gingen door en met nog een kwartier officieel op de klok leek de wedstrijd beslist toen Toy Seide van dichtbij de 3-1 kon binnen tikken na prachtig voorbereidend werk van de snelle Hans Kapata. De wedstrijd nam echter een bizarre wending, toen scheidsrechter Straver direct na de aftrap de tweede gele kaart en dus rood trok voor diezelfde Kapata. Deze was gaan zitten wegens kramp door de enorme inspanning net ervoor, maar toen de arbiter niet affloot voor een behandeling stond de speler naar zijn mening (op dringend verzoek van de bank..) te makkelijk op… Helemaal lastig werd het voor onze mannen toen nauwelijks vijf minuten later ook Adilson Fernandes zijn tweede gele prent kreeg voor een overtreding net buiten ‘de zestien’. De er uit volgende vrije trap werd geweldig gepakt door Yusuf Can en ook de rebound pareerde hij.
GLZ/Delfshaven geloofde er uiteraard nog in met twee spelers meer in het veld en gooide er een schepje bovenop. In de 85e minuut leidde het offensief tot de aansluitende 3-2, toen Mustafa Dogan in de fout ging en Rowan Zechiël zijn tweede treffer van de middag mocht aantekenen door de penalty te benutten. Een bloedstollende slotfase volgde, met liefst tien minuten extra tijd. De bezoekers drongen aan maar Yusuf Can hield het hoofd koel en redde enkele keren geweldig, terwijl aan de andere kant wij nog twee levensgrote kansen kregen op een beslissende vierde treffer. Toy Seide en Gino Paesch misten, mede door de vermoeidheid.
Het eindsignaal kwam uiteraard voor de Spartanen als een bevrijding. Scheidsrechter Straver leidde strak, op zijn beslissingen viel niet veel af te dingen. Jammer was alleen dat hij twaalf maal een gele kaart trok waar het er ook een stuk minder hadden kunnen zijn in een wedstrijd die vol passie en inzet maar ook met voldoende acceptatie van beide kanten werd gespeeld.
Leerpunten zijn toch wel dat we iets slimmer mogen worden in het voorkomen van onnodige kaarten; verder moet de defensie voortaan vanaf het begin bij de les zijn, want naast het feit dat we in de afdeling nu de meeste goals scoorden, hebben we er ook de meeste tegen en hebben we ook steeds een tegentreffer vroeg in de wedstrijd.
Volgende week weer een derby, in Rotterdam-West tegen JHR.
